Ο εθελοντισμός για τα αδέσποτα ζώα είναι εξαιρετικά πολύπλευρος και πραγματικά θέλει μεγάλο απόθεμα ψυχικής αντοχής και υπομονής…
Όπως ήδη έχουμε πει, όταν ασχολείσαι με τα αδέσποτα συναντάς λογής λογής ανθρώπων.. Μία κατηγορία είναι αυτοί/ες που θεωρούν ότι είσαι υπάλληλος ή και υπηρέτης τους…
Έχει τύχει πάρα πολλές φορές να μας φωνάζουν για να πιάσουμε γατούλες για στείρωση ή για θεραπεία και να θεωρούν ότι είμαστε υποχρεωμένες: πρώτον να απαντήσουμε και δεύτερον να τρέξουμε οποιαδήποτε ώρα και στιγμή το επιθυμούν αυτοί… Θεωρώντας ότι πρέπει να είμαστε διαθέσιμες κάθε στιγμή, γιατί πιστεύουν ότι αυτό είναι που κάνουμε και τίποτε άλλο… Ότι εμείς δεν δουλεύουμε, δεν έχουμε προσωπική ζωή και φυσικά έχουμε και τους αμέτρητους οικονομικούς πόρους για να κάνουμε το «χόμπι» μας… Έτσι έχει τύχει πολλές φορές άνθρωποι να θυμώνουν όταν δεν ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα ή τις απαιτήσεις τους, συκοφαντώντας μας ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης..
Η ίδια κατηγορία ανθρώπων είναι αυτή που όταν πας θα σου φερθούν αφ’ υψηλού και σαν να είναι τα αφεντικά σου.. Δεν θα βοηθήσουν σε τίποτα.. Θα δώσουν οδηγίες και πολλές φορές θα κάνουν και του κεφαλιού τους, με αποτέλεσμα να μην πιαστεί το ζώο.. Έχει τύχει να μου πάρουν το ντρόπερ από τα χέρια, ώστε να προσπαθήσουν να πιάσουν το ζώο με μηδαμινό βέβαια αποτέλεσμα… Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν σέβεσαι την εθελόντρια που έρχεται να βοηθήσει…
Όταν καλούμε έναν άνθρωπο για βοήθεια τον καλούμε και ως ειδικό… Αλλιώς ας έπιανες μόνη σου τη γάτα κυρία μου, δεν θα χρειαζόταν να κινητοποιήσεις εμένα… Όταν δεν ακούς τι σου λέει η εθελόντρια, όταν κάνεις του κεφαλιού σου και θεωρείς ότι εσύ ξέρεις καλύτερα, αυτό σημαίνει… Δεν με σέβεσαι, νομίζεις πως ήρθα εκεί για να σε υπηρετήσω.. Αποτέλεσμα; Με κάνεις να νιώθω άσχημα, με εκνευρίζεις, το ζώο δεν πιάνεται με τις βλακείες που κάνεις και μετά με υποχρεώνεις να ξανάρθω, πατώντας στην αγάπη μου και το νοιάξιμό μου για το ζώο.. Αν δεν έρθω, θα αρχίσεις να με κακολογείς αριστερά και δεξιά…
Επειδή λοιπόν δεν είμαι υποχρεωμένη να έρθω, ούτε καν να σου απαντήσω, επειδή αυτή τη δουλειά την κάνω εθελοντικά και με την καρδιά μου, επειδή σου προσφέρω αμισθί μια υπηρεσία και μάλιστα επίπονη και δύσκολη, οφείλεις το λιγότερο που έχεις να κάνεις να με σέβεσαι και να ακολουθείς τις οδηγίες μου, όταν θα έρθω να βοηθήσω… Και σταμάτα σε παρακαλώ να κλαίγεσαι για όσα κάνεις για τα αδέσποτα, δεν σε υποχρεώνει κανένας και δεν φταίμε σε τίποτα να ακούμε συνέχεια τα παράπονά σου και τι περνάς , πίστεψέ με περνάμε τα 100πλάσια….
Πέρα από τον κόσμο που ζητά βοήθεια, υπάρχουν και οι εθελόντριες/ες που κλαίγονται όλη μέρα, ζητούν βοήθεια από άλλες εθελόντριες, θεωρώντας και αυτές ότι πρέπει να τις υπηρετούμε, καθώς βρίσκονται σε άσχημη θέση μονίμως… Επίσης, χειριστικές και κακότροπες ποντάρουν στην αγάπη μας για τα ζώα, στο συναίσθημα και στη λύπηση…
Και στις δύο κατηγορίες έχω να πω το εξής.. Φίλες και φίλοι… Όσο κι αν αγαπάμε τα ζώα, όση υπομονή και να κάνουμε, έχει κι αυτή τα όριά της… Φερθείτε λοιπόν σωστά και ως άνθρωποι, για να είμαστε όλοι καλά, ζώα, άλλα και άνθρωποι… Ευχαριστώ…
Εύη Βρέττα