του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Μr EX Music Show. Η τέταρτη κατά σειρά video-εκπομπή, με προσκεκλημένους τους Nightstalker.
Ανδρέας και Αργύρης, δύο από τα ΕΞαιρετικά “dead rock”… κομμάντα, μας μιλούν εφ’ όλης και ΕΞώλης της ύλης, φυσικά μετά μουσικής, τολμούν αποκλειστικά για τον Εξαρχειώτη μοναδικές εκτελέσεις με μπάσο και φωνή (!) και παράλληλα μας παραχωρούν ανέκδοτο υλικό για προβολή από παλαιότερο live τους. Δύο ΕΞαίσιοι ΡΟΚΑΔΕΣ, με όλα τα γράμματα κεφαλαία will… stalk you all από 24.11.2015, όταν και θα μπορείτε να απολαύσετε την εκπομπή στο www.exarhiotis.gr Σ’ αυτή τη στήλη βασικών συνεντεύξεων του «ΕΞ», παραθέτω τη συνέντευξη-κουβέντα που είχαμε, κατά τη διάρκεια της εκπομπής, στο –κατά το δυνατόν- σύνολό της, έτσι, γιατί τα γραπτά μένουν, όπως και οι Nightstalker, οι οποίοι, ό,τι και να γίνει θα παραμείνουν εκεί ψηλά, πολύ ψηλά, στην αναγνώριση και συνείδηση του κόσμου για τα όσα έχουν ήδη προσφέρει στην αγαπημένη μας μουσική σκηνή, θυμίζοντάς μας ότι όλοι είμαστε «Παιδιά του Ήλιου»… Κι έπεται συνέχεια… Ο λόγος τους ανήκει:
-Αργύρη και Ανδρέα, καλώς ήρθατε στο Mr EX Music Show. Μεγάλη μου χαρά, που σας φιλοξενώ!
ΑΡΓ & ΑΝΔ: Καλώς σε βρήκαμε!
-Νightstalker: Ένα όνομα-άπειρες ιστορίες, τεράστια απήχηση στην ευρύτερη ροκ σκηνή. “Sold out” σε μουσικές εκδηλώσεις, φεστιβάλ, συναυλίες… Εσείς πως θα προσδιορίζατε την μπάντα σας;
ΑΡΓ: Απλά, σαν μια “rock ‘n’ roll” μπάντα.
-Να ζει κανείς μουσικά underground ή να μην ζει; Μετά την πολυετή πορεία σας, σαν συγκρότημα, τι θα απαντούσατε στο συγκεκριμένο ερώτημα;
ΑΡΓ: Άμα τ’ αντέχει να ζει… (γέλια). Να ζει, γιατί η μουσική είναι να παίζεις μουσική, όχι να κάνεις επιτυχία! ΑΝΔ: Πρώτα ξεκινάς με το «παίζω μουσική» και μετά περνάς στο «κάνω επιτυχία». ΑΡΓ: Θέλει θυσίες για να ζήσεις με τη μουσική. ΑΝΔ: Παντού αυτό, αλλά έχει και μια ιδιαιτερότητα εδώ στην Ελλάδα!
-Θέλω ένα σύντομο flash back με τις πιο «ΈΞαλλες» στιγμές που έχετε βιώσει. Αρχικά, εσύ Αργύρη και μετά εσύ Ανδρέα.
ΑΡΓ: Συνήθως έξαλλα είναι όλα, γιατί προσπαθούμε να μαζευτούμε, προκειμένου να μην κάνουμε έξαλλα πράγματα. ΑΝΔ: Να μαζέψουμε τον Αργύρη (γέλια). Συνήθως όλα είναι ένα πάρτι. Ανεβαίνουμε πάνω στη σκηνή, παίζουμε, αλλά ταξιδεύουμε απ’ την αρχή όλοι μαζί παρέα. Όχι μόνο η μπάντα.
-Με ποιούς χαρακτήρες καρτούν-σούπερ ηρώων-κόμικ θα ταυτίζατε τους εαυτούς σας;
ΑΡΓ: Με το κογιότ… ΑΝΔ: Δηλαδή πας να αρπάξεις κάτι και στο τέλος δεν τ’ αρπάζεις… (γέλια). ΑΡΓ: Κυνηγάμε κάτι, για να το κυνηγήσουμε, όχι για να το πιάσουμε, για τον αγώνα. AΝΔ: Γενικά δεν το είχα πολύ με τους σούπερ ήρωες, αλλά πιστεύω όλοι θα θέλαμε να είμαστε σούπερ ήρωες. ΑΡΓ: Το Μad…
-Θέλω έναν «έπαινο» κι ένα «κράξιμο» για την Ελλάδα, καθώς και για όσα ζούμε εδώ.
ΑΝΔ: Ο τρόπος ζωής μας είναι και τα δύο. Αυτός ο χαλαρός τρόπος ζωής που έχουμε, όχι αυτό το πολύ δυτικού στυλ, όπου όλα είναι πολύ γρήγορα. Σε μια κατάσταση, στην οποία θέλουν να μας βάλουν, αλλά λειτουργεί ανάποδα. Προσπαθούμε να μπούμε εκεί και δεν μπορούμε. Οπότε, θα λέγαμε το σωστό είναι ο δυτικός πολιτισμός να προσαρμοστεί στον ελληνικό τρόπο ζωής. Να πάμε σε άλλο στυλ… Στυλ Ικαρίας… ΑΡΓ: Πες στους Σουηδούς «Ικαρία», που δεν έχουν ήλιο… ΑΝΔ: Κι όμως αν έμπαιναν όλοι σ’ αυτό το «ντριλ», θα ήταν καλύτερα. ΑΡΓ: Πώς θα μπουν, αφού έχουν κρύο; ΑΝΔ: Να ‘ρθουν εδώ (γέλια). Αν ήμουν αύριο εγώ πρόεδρος, δε θα ‘λεγα «8 η ώρα, όλοι στις δουλειές τους». Εμείς έχουμε τη νύχτα. ΑΡΓ: Είμαστε σαν το ταμπόν. Στο καλύτερο μέρος, τη χειρότερη στιγμή (γέλια).
-Ποιο συγκρότημα, ποιος καλλιτέχνης, ποια κατάσταση σας οδήγησε τον καθένα ξεχωριστά, να πιάσετε, εσύ Αργύρη μικρόφωνο και εσύ Ανδρέα το μπάσο; Τι ήταν αυτό που σας γέννησε την επιθυμία να ασχοληθείτε με τη μουσική;
ΑΝΔ: Steve Harris φίλε(Iron Maiden)! Ήταν απ’ τις μοναδικές μπάντες ροκ–μέταλ, που άκουγες μπάσο. Είχα εντυπωσιαστεί και είπα ότι άμα είναι έτσι το μπάσο, αυτό θέλω. ΑΡΓ: Εγώ είχα αρχίσει από μικρός, 6 χρονών σε ωδείο και έπαιζα κλασική μουσική. Μετά, 12-13 ετών άκουγα Sabbath, Motörhead… αλλά έπαιζα ντραμς, δεν τραγουδούσα. Μ’ άρεσε κι όλο το σκηνικό «…μαλλιάδες» και τέτοια…
-Πάμε σε κάτι που λέγεται απ’ όλους. “Sex, drugs & rock ‘n’ roll”. O μύθος και η πραγματικότητα πίσω από το μότο (ρήση) των απανταχού ροκάδων.
ΑΡΓ: Κοίτα, το “sex, drugs and rock ‘n’ roll” είναι το απόσταγμα απ’ όλα αυτά και το ‘χουν βάλει σ’ αυτές τις 3 λέξεις. ΑΝΔ: Είναι και ο τρόπος ζωής των rock ‘n’ roll ανθρώπων. Είτε το θέλουν, είτε όχι, είναι αλήθεια.
-Συμπληρώστε μου τη φράση «παιδί μου μάθε……., για να προκόψεις».
ΑΝΔ: …Όσα περισσότερα μπορείς! ΑΡΓ: Ό, τι και να ‘ναι αυτό. Μάθε κάτι τουλάχιστον. ΑΝΔ: Και να μάθει και μουσική, όχι για να προκόψει, αλλά για να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Ειδικά ένα παιδί, όταν ασχολείται με ένα μουσικό όργανο. ΑΡΓ: Σου ανοίγουν άλλοι ορίζοντες. Ασχολείσαι με κάτι που δεν σε σκοτώνει… ΑΝΔ: Και είναι και τέχνη. Η τέχνη είναι πάντα θεμιτή. Μακάρι όλη η ανθρωπότητα να ασχολούνταν με τέχνη και όχι με άλλα πράγματα.
-Απωθημένα -αν υφίστανται- και τα πιο τρελά σας όνειρα. Πράγματα μεγαλεπήβολα, που θα θέλατε οπωσδήποτε να κάνετε.
ΑΝΔ: Μεγαλεπήβολα… Επειδή έχουμε μεγαλώσει κιόλας, θέλουμε να «κρατήσουμε». ΑΡΓ: …Να παίζουμε κάθε μέρα. ΑΝΔ: Αυτός είναι ο στόχος! Παλαιότερα, δεν το σκεφτόσουν τόσο πολύ, γιατί όταν είσαι μικρός η ζωή είναι μπροστά σου… ΑΡΓ: Δεν σε απασχολεί καν… ANΔ: Αλλά τώρα το λέμε: «Μακάρι να μπορούμε να το κάνουμε συνέχεια αυτό το πράγμα». ΑΡΓ: Ανοίγουν πόρτες, που πριν δεν υπήρχαν, συνεπώς σε βοηθάει σαν μουσικό να μην ασχολείσαι με άλλα πράγματα. ΑΝΔ: Αυτή είναι η καθημερινότητά σου και αυτό είναι ωραίο. ΑΡΓ: Δεν είναι τα λεφτά, είναι να μπορείς να συνεχίσεις αυτό που κάνεις.
-Μια μίμηση που κάνετε, ένα δικό σας ανέκδοτο-σλόγκαν. που έχετε ως «σημαία», το οποίο σας κάνει να σκάτε στα γέλια ή απλά σας φτιάχνει τη διάθεση.
ΑΝΔ: «Τελείωσες ρε». Είναι από μια τηλεφωνική φάρσα. Ξέρεις, άμα γίνει καμιά μαλακία, λέμε «τελείωσες ρε»… Α, και το «απολύεσαι». Μας έχει τρελάνει ο Αργύρης, μέχρι και τον εαυτό του έχει απολύσει. ΑΡΓ: Τους έχω διώξει όλους (γέλια).
-Αγαπημένο «κεφάλαιο» όλων μας. «Κεφάλαιο» γυναίκα. Ποια ή ποιες έχουν κλέψει τη δική σας… παράσταση;
ΑΡΓ: Όλες! Έχεις δει καμιά γυναίκα να μην είναι όμορφη;! ANΔ: Θα στα πάρουν όλα! Έχω μια κόρη 5 χρονών. Έρωτας, έρωτας! ΑΡΓ: Τον Τόλη και τον Ντίνο θέλω να δω…
-(ΕΥΘ.) Ουσιαστικά είναι αυτό, το οποίο μας πηγαίνει μπροστά, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής. Ρουφάνε την ενέργεια, με την καλή έννοια (γέλια), αυτό που κάνουμε, το παίρνουν, το εξελίσσουν…;!
ΑΝΔ: Έτσι νομίζουν τουλάχιστον. ΑΡΓ: Μόνο το «ρουφάνε», είναι σίγουρο… Mε την καλή έννοια! (γέλια).
-Κάτι πιο βαρύ, μια ερώτηση επικαιρότητας. Η πρόσφατη τραγωδία του Παρισιού, τι αίσθηση σας προκάλεσε;
ΑΝΔ: Είναι τραγικό αυτό που έγινε! Ειδικά όταν το είδα εκείνο το βράδυ στην τηλεόραση. Σε ροκ συναυλία… Είναι κάτι πρωτόγνωρο. Και δεν είναι μόνο στη Γαλλία, αλλά σ’ όλο τον κόσμο. Όλος ο πλανήτης είναι σε εμπόλεμη κατάσταση. Και σιγά-σιγά εμπλεκόμαστε κι εμείς, δεν είναι απλά τα πράγματα. Δεν ξέρουν πως θα αντιδράσουν οι δυτικοί, γιατί η βία φέρνει βία. ΑΡΓ: Εγώ έχω να πω μόνο ότι πρέπει να αφήσουν τη μουσική έξω απ’ τις θρησκείες τους και απ’ όλα αυτά τα πράγματα. Χτυπούν εκεί, όπου δεν υπάρχει καμία σχέση, για να τα φέρουν όλα μέσα. ΑΝΔ: Εμείς θέλουμε έναν κόσμο ελεύθερο στα πάντα, σε όλα τα επίπεδα. Ο,τιδήποτε γίνεται εναντίον αυτού, όπως ένας πόλεμος θρησκειών, είτε οικονομικός-κοινωνικός, δε βοηθά. ΑΡΓ: Οι «θρησκείες-δικαιολογίες», είναι όλα τα φράγκα. Εξουσία είναι, όλα πηγάζουν από την εξουσία. Οι θρησκείες από την πνευματικότητα ξεκίνησαν, αλλά σε μια μορφή εξουσίας κατέληξαν. Από τη στιγμή που υπάρχουν αντιπρόσωποι του Θεού στη γη… ΑΝΔ: Οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να επιβάλλουν πράγματα, να κόβουν ελευθερίες και να μαζεύουν χρήματα. ΑΡΓ: Με τον φόβο! ΑΝΔ: Και αντιπρόσωπος του Θεού να ήταν κάποιος, δεν θα ‘κανε αυτό το πράγμα. ΑΡΓ: Η θρησκεία της αγάπης, αλλά άμα κάνεις κάτι, θα πας στην κόλαση και θα καίγεσαι για πάντα. Και τα πετσιά σου θα πέσουν απ’ τη φωτιά… Αλλά σ’ αγαπάει ο Θεός, ok. Σκέψου στο γιό του τι έκανε, περιμένεις εσύ τώρα… (γέλια).
-Όσον αφορά στην περίοδο που διανύουμε, 17 Νοέμβρη, Δεκεμβριανά…;
ΑΝΔ: Τι να σου πω τώρα, είναι λίγο δύσκολες καταστάσεις. Αναρχοαριστεροί βάρεσαν αναρχοαριστερούς και στο τέλος ζητούσαν και συγγνώμη, δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Εγώ απ’ ό,τι έχω καταλάβει, αν είναι να κάνεις κάτι -έστω και το πιο μικρό πράγμα-, πρέπει να γνωρίζεις τι πας να κάνεις. Πόσο μάλλον όταν πας να «την πεις» σε κάποιον ή πας να τον δείρεις… ΑΡΓ: Είναι και η ψυχολογία του όχλου μετά. Πάνε όλοι και άντε να πει ο πρώτος «όχι είναι λάθος». ΑΝΔ: Αυτός που δημιουργεί τον όχλο, οφείλει να είναι συνειδητοποιημένος, που πηγαίνει, σε ποιον όχλο, καθώς και τι θέλει να κάνει στην κοινωνία. Όχι το αποτέλεσμα, αλλά το «πως». Δηλαδή για παράδειγμα, αν είναι να σε δείρω και να γίνει η κοινωνία καλύτερη, θα το ‘κανα, αλλά θα γίνει όντως;… Ή θα οδηγήσει σε βία και πάλι βία… Στο τέλος, αντί να οδηγεί σε ελευθερία, οδηγεί σε καταστολή! Δεν είναι αυτός ο στόχος.
-Εξάρχεια… Τι σας φέρνουν στο νου και τι εκφράζουν γενικότερα για εσάς;
ΑΡΓ: Μέναμε χρόνια στα Εξάρχεια. ΑΝΔ: Καταρχάς, εκεί γνωριστήκαμε! Είχε ο Αργύρης ένα στούντιο, εκεί που κάναμε πρόβες και μέσω απ’ αυτό γνωριστήκαμε! Και λόγω του CD και λόγω περιοχής. Μαγαζιά, μπαρ, υπήρχαν και τα πάρτι που γινόντουσαν απ’ τις σχολές στο λόφο του Στρέφη, συνέχεια εκεί πηγαίναμε.
-Γενικότερα πράγματα που γουστάρετε, που σας αρέσουν, και ίσως κάποια που σας «ξενερώνουν» στην περιοχή.
ΑΡΓ: Αλβανικό stuff έχουν γίνει… Τι να μας ξενερώνει;… (γέλια). Πιο παλιά, -όταν γνωριστήκαμε και μετά-, πέρναγαν Ματ απ’ την πλατεία, πούλαγαν πρέζες… γινόταν τσαμπουκάς. Τώρα είναι ευχάριστα. Πας πίνεις μια μπύρα στην πλατεία, δεν σε ενοχλεί κανένας. ΑΝΔ: Ούτε παλιά σε ενοχλούσε, αλλά εάν είναι η αστυνομία εκεί γίνεται αναμπουμπούλα. Γενικά είναι παρεξηγημένη περιοχή. Εγώ που την έζησα από κοντά, η εγκληματικότητα που λένε ότι υπάρχει, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Είναι από τα μέρη, όπου ένιωθα πιο ασφαλής από οπουδήποτε αλλού. ΑΡΓ: Ειδικά στην πλατεία αισθάνεσαι πιο ελεύθερα. Δεν αισθάνεσαι περιορισμένος. ΑΝΔ: Φυσικά όλα αλλάζουν, εφόσον έρθει η αστυνομία. Είναι μοναδική περιοχή στην Αθήνα. Είναι ένας ελευθεριακός χώρος και πρέπει να παραμείνει έτσι από όλους, όχι μόνο από τους αυτούς που έρχονται, αλλά και απ’ αυτούς που είναι εκεί. Έχω δει και πράγματα που δεν μου άρεσαν. ΑΡΓ: Πάντα υπάρχουν αυτά. Λίγο πιο κάτω υπάρχουν Πακιστανοί, που πουλάνε λαθραία τσιγάρα… ΑΝΔ: …Σίγουρα παίζουν και μικρομαφίες. Ένας ελευθεριακός χώρος όμως δεν μπορεί να έχει μαφίες! Αυτό χαλάει πολύ την εικόνα. Επίσης, υπήρχε και υπάρχει μια μουσική σκηνή στα Εξάρχεια, απ’ όπου ξεπηδήσαμε κι εμείς. Πάρα πολλές μπάντες δημιουργήθηκαν εκεί. ΑΡΓ: Εκεί ήταν ο πυρήνας. ΑΝΔ: Μεγάλες μπάντες όπως οι DEUS, οι Last Drive… ΑΡΓ: Σε ηλικία εννοείς;! ΑΝΔ: Όχι σε απήχηση! ΑΡΓ: Αλέξη!… ΑΡΓ: Το κλείνουμε… (γέλια).
Σχετικά με τη νέα σας δουλειά, τι έχουμε να περιμένουμε; Πιο μακροπρόθεσμες σκέψεις–βλέψεις υπάρχουν;
ΑΝΔ: Μακροπρόθεσμες όχι. Τώρα έχουμε επικεντρωθεί στο να τελειώσουμε τα κομμάτια, να πάμε στο στούντιο, να βγάλουμε το καινούριο άλμπουμ…
-Είστε ευχαριστημένοι με το άλμπουμ;
ΑΝΔ: Τον τελευταίο μήνα ναι (γέλια). Φαίνεται ότι θα βγει καλό. Θα το κρίνετε εσείς αυτό.
-Η τελευταία ερώτηση εμπεριέχει λογοπαίγνιο και είναι η εξής: Όλοι, τουλάχιστον από όσους ακούν Nightstalker, γνωρίζουμε το Children of the Sun… Προσωπικά, ξεχωρίζω πολλά κομμάτια σας, αλλά αναμφισβήτητα αυτό είναι το πιο γνωστό… Ποιου ήλιου, λοιπόν, είμαστε παιδιά και τι θα «καίγαμε» με τις ακτίνες του;
ΑΡΓ: Τα όπλα! ΑΝΔ: Μακάρι να καιγόντουσαν σε δευτερόλεπτα! ΑΡΓ: Γιατί είμαστε όλοι παιδιά του ήλιου… όλα… τα πάντα! Είμαστε η υλοποίηση της ενέργειας! ΑΝΔ: Και όλος αυτός ο τρόπος ζωής που ζούμε. Ας θυμηθούμε μια εποχή που δεν ζήσαμε, την εποχή των «χίπις», όχι ότι μου άρεσε στο σύνολό της απόλυτα, αλλά μια τέτοια ιδέα, μια τέτοιου είδους επανάσταση ΑΡΓ: Τα χάλασε στο τέλος! ΑΝΔ: Ναι, δεν ήταν και 100% συνειδητοποιημένοι. Είπαμε να τρώμε λουλούδια… ΑΡΓ: Τα έστριβαν τα λουλούδια τότε και απ’ ότι έχω ακούσει… ακόμα τα στρίβουν τα λουλούδια αυτοί οι «χίπις»…
-Μάγκες, σας ευχαριστώ πολύ, επαναλαμβάνω μεγάλη μου χαρά και τιμή. Stay rock, stay Nightstalker, stay “EX”, stay alive! Να είστε πάντα αληθινοί, όπως τώρα!
Ανδρέας και Αργύρης: Ευχαριστούμε!
