Η κρίση του 1929 επηρέασε σχεδόν άμεσα την ελληνική οικονομία, αναγκάζοντας τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ανακοινώσει τον Μάιο του 1932 την πτώχευση της Ελλάδας και την στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους.
Οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις ήταν τόσο ραγδαίες, που οδήγησαν στην κατάρρευση του πολιτεύματος. Σήμερα, 83 χρόνια μετά, η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει εξίσου τον ίδιο αντίκτυπο στον ελληνικό κοινωνικό ιστό. Η υιοθέτηση του Ευρώ στα πλαίσια της νομισματικής ένωσης, σήμανε και την απώλεια της εθνικής συναλλαγματικής πολιτικής. Έτσι το δημόσιο χρέος έγινε αντικείμενο διαβούλευσης με τις αρμόδιες ευρωπαϊκές επιτροπές, που πλέον, απαιτούν αξιόπιστη δημοσιονομική πολιτική. Οι σκληρές τακτικές και πρακτικές που εφαρμόστηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών, αποδόμησαν την έννοια του κράτους πρόνοιας και ανατάραξαν τις κοινωνικές ισορροπίες. Έτσι, μετά την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ, αμβλύνεται συνεχώς, το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, ενώ απαλείφεται σταδιακά η μεσαία τάξη. Ταυτόχρονα, απειλούνται τα θεμελιώδη Συνταγματικά δικαιώματα της υγείας, της εκπαίδευσης και της εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ασφαλιστικό σύστημα, που αδυνατεί να παρέχει αξιοπρεπείς συντάξεις, αφού το 70% των συνταξιούχων λαμβάνουν ποσά κάτω των 750 €, ενώ πάνω από το 40 % εξ’ αυτών, αναγκάζονται να εργαστούν ξανά, για να επιβιώσουν. Παράλληλα, τόσο η άνοδος της εγκληματικότητας και των αυτοκτονιών για οικονομικούς λόγους, όσο και η αύξηση του μεταναστευτικού κύματος των νέων, σε χώρες του εξωτερικού για ανεύρεση καλύτερων συνθηκών ζωής, διαβρώνουν τη βάση της ελληνικής κοινωνίας. Υπό το βάρος αυτών των δεδομένων, κρίνεται αναγκαίος ο επαναπροσδιορισμός του κράτους πρόνοιας. Προτεραιότητα, πρέπει να αποτελέσει η προστασία του θεσμού της οικογένειας και κατόπιν να δοθεί έμφαση στην επίτευξη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Κατ’ αυτό τον τρόπο, αφενός ενισχύεται η κοινωνική συνοχή κι αφετέρου δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας ώστε σταδιακά να οδηγηθούμε από την ύφεση στη φάση της άνθισης. Ας μη ξεχνάμε ότι η οικονομία είναι το μέσο και ο άνθρωπος ο σκοπός!
Κ. Χ.