του Ευθύμη Κουτσούκη (Μr EX)
Πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Mε αναρίθμητους ύμνους όπως: “Τhe Trooper”, “Where Eagles Dare”, “Aces High”, “2 Minutes to Midnight”, “The Clansman”, “Flight of Icarus”, “The Wicker Man”, “The Evil that Men Do”, “Afraid to Shoot Strangers”, “Run to the Hills”, “Fear of the Dark”, “Hallowed be thy Name”, “No More Lies”, “Revelations”, “Transylvania”…
Πολλά εξ αυτών, παράλληλα με μερικά κομμάτια από το “Senjutsu”, θα τα απολαύσουμε ζωντανά εντός ολίγων ημερών… Το σύντομο αυτό άρθρο θα μπορούσε να συνεχιστεί μόνο με τίτλους τραγουδιών, εξιστορώντας την πιο επιβλητική ιστορία, αυτή του -για πολλούς κι όχι αδίκως- μεγαλύτερου ιστορικά heavy metal συγκροτήματος.
Η μπάντα, που ακόμα κι όταν, κάποια στιγμή, σβήσουν τα φώτα των live εμφανίσεων τους, θα αντηχεί στα αυτιά εκατομμυρίων οπαδών τους, απίστευτα πολλών γενεών, πνίγοντας το σκοτάδι… Mε τον τρόπο που μόνο ο Eddie ξέρει.
Σχεδόν όλα τα μεγάλα groups της… βαριάς σκηνής, μαγικά και καρμικά, ξεκινούν από το γράμμα “M” (Metallica, Megadeth, Motörhead, Manowar…). Οι Μaiden προσέθεσαν και το Iron, προκειμένου να μας θυμίζουν πάντα πως ό,τι γράφουν και παίζουν θα είναι “σιδερένια” σταθερό, ποιοτικό και δυναμικό. Με πειραματισμούς μεν, δίχως παρεκκλίσεις κι εκπτώσεις δε.
Έχουν και θα μπορούσαν να γραφτούν ακόμη μακροσκελείς αναλύσεις επί αναλύσεων για το φαινόμενο Maiden, τις μουσικές περιόδους-κεφάλαια της μπάντας, τους φανατικούς οπαδούς κτλ.
Είτε τους γουστάρεις, είτε όχι, υποκλίσου στο μεταλλικό μεγαλείο των περίπου 50 ετών ιδρώτα, μεγαλεπίβολων shows / υπερθεαμάτων, αδιάκοπου τρεξίματος οn stage της άνευ περιττών σχολίων φωνάρας Bruce Dickinson, των “πυροβολισμών” του μπάσου by Steve Harris…
Δε γνωρίζω αν έκαναν κάποια συμφωνία με εξωγήινους, αλλά αρκετές μουσικές εμπνεύσεις τους θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εξωπραγματικά πιασάρικες. Απλές ή πιο σύνθετες, κλασικές ή και νεότερες, οι οποίες ωστόσο παραμένουν αξιοπρεπέστατες. Κάτι που ίσως μόνο οι θρυλικοί AC/DC θα μπορούσαν κάλλιστα -επίσης- να καυχηθούν.
Πριν παραθέσω το σχετικό δελτίο τύπου για την επερχόμενη συναυλία, επαναφέρω μία προσωπική εμπειρία από live, στο οποίο, ως headliners, οι Iron Maiden, δεν μπόρεσαν να εμφανιστούν (εκτός από αυτά, όπου τους έχω δει)… Εκείνη τη βραδιά, στα πλαίσια του τότε φεστιβάλ ανέλαβαν να μας ταξιδέψουν μουσικά κι εξαιρετικά οι Dream Theater. Προς τιμή των Maiden έπαιξαν στο τέλος το “Τhe Trooper”… Για το τι συνέβη στην αρένα εκείνη τη στιγμή, μόνο όσοι ήταν παρόντες, μπορούν να το ανακαλέσουν στη μνήμη τους και να το ξανανιώσουν. Τέτοια είναι η δυναμική των Βρετανών “Westhammers”… Up the Irons! Δεν περιγράφω άλλο…
Ιron Maiden ρε… Μουδανιά, λοιπόν, στις 16 Ιουλίου, στο ΟΑΚΑ!