του Ευθύμη Κουτσούκη (Μr EX)
Ladies and gentlemen, from the United States of America, all hail… Manowar! Again & again & again…
Για ακόμη μία φορά οι αδιαμφισβήτητοι Kings of Metal έγραψαν επική και ατσαλένια ιστορία στο “πεδίο” του Release Athens, εν έτει 2022. Μanowarriors όλων των ηλικιών, παιδάκια με τους γονείς τους, έφηβοι, 20άρηδες, πολλοί 30άρηδες και “βετεράνοι” 40+, κατέκλυσαν το φεστιβαλικό χώρο της Πλατείας Νερού, για να βροντοφωνάξουν “other bands play, Manowar kill”…
Μεταφέροντας νωρίς τις ώρες προπονήσεων στη σχολή, ήλπιζα να προλάβω τουλάχιστον τα αδέρφια Rotting Christ επί σκηνής, αλλά κατέφθασα αφού είχαν ολοκληρώσει το live τους. Τους έχω βέβαια δει πολλάκις on stage, αλλά it’s never enough. Προς τιμήν τους παραθέτω τον… ύμνο, live, από παλαιότερη συνέντευξη στον Εξαρχειώτη:
Έπεσα στο αντικειμενικά μεγάλης διάρκειας (πάνω από μία ώρα) διάλειμμα πριν την εμφάνιση των πολυαναμενόμενων headliners, προκειμένου να στηθεί το σχέδιο της μεταλλικής… μάχης. To καλό της μακράς παύσης ήταν ότι συνάντησα πλήθος φίλων και γνωστών, χαιρετηθήκαμε και τα είπαμε, ενώ έσπευσαν να με ενημερώσουν για τις πολύ δυνατές εμφανίσεις τόσο των Μeden Agan, όσο των Rhapsody of Fire, καθώς φυσικά και των Rotting Christ. Oι τελευταίοι έπαιξαν περίπου {μόνο} 70 λεπτά, “ζεσταίνοντας” ωστόσο ιδανικά κι εκρηκτικά, όπως έμαθα -κι ως δεδομένο από την μπάντα, διεθνή διαφήμιση της χώρας μας-, τον κόσμο για το grand finale της βραδιάς…
Επί της επικούρας λοιπόν… Το συγκρότημα που φέρει ακριβώς την ηλικία μου μουσικά κι αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου metal groups στα εφηβικά, νεανικά κι όχι μόνο χρόνια, είχε φροντίσει να μας συνεπάρει και το έκανε… επιθετικά! Mε όλα τα μέσα και “όπλα”…
Μεγαλύτερη σκηνή και οθόνες (από την τελευταία ΕΞ-αιρετική εμφάνισή τους το 2019, πάλι στα πλαίσια του Release) με προσαρμοσμένη αρχαιοελληνική θεματολογία, επιβλητικά πυροτεχνήματα, φαντασμαγορικό φωτισμό, καψαλιστικές φλόγες και… ήχο… louder than hell!!!
Από τα πρώτα δευτερόλεπτα νιώσαμε το σφυροκόπημα κάθε νότας σε όλο μας το σώμα, κάτι που διευκρίνισε και ο Joey DeMaio, εξηγώντας που “επενδύεται” μέρος των χρημάτων από τα εισιτήρια.
“Kings of Metal”, “Hail and Kill”, “Defender”, “Gates of Valhalla”, “Battle Hymn”, “Warriors of the World”… μερικά μόνο από τα διαμάντια που “μοιράστηκαν” απλόχερα στην αρένα του φεστιβάλ.
Φυσικά, η συναυλία είχε και τον μοναδικά ξεχωριστό χαρακτήρα της παρουσίασης του “Τhe Revenge of Odysseus”, προσαρμόζοντας αναλόγως την πορεία του live. Σ’ αυτό το σημείο ψιθυρίστηκαν κι ολίγες μουρμούρες για το γεγονός ότι έπεσαν ελαφρώς οι ρυθμοί… Σιγά μη και δεν… Ελληνάρες είμαστε. Απλά, κρατήστε κατά νου πως τέτοιου είδους show δεν θα έχετε πολλές φορές -αν όχι καμία- την ευκαιρία να βιώσετε ξανά, έστω και με τις όποιες ομολογούμενες αμερικανιές… Αφήνοντας λοιπόν τη μάλλον περιττή κλάψα στην άκρη, η αφήγηση-απαγγελία ομηρικών στίχων του Κώστα Καζάκου, η… Τηλεμαχική θεατρική παρουσία του γιου του Κωνσταντίνου, the “Immortal” way, και το χλιαρό ντουέτο του Eric Adams με την Chiara Tricarico στο “Where Eagles Fly”, ξετύλιξαν μέρος του δώρου των Manowar στους εγχώριους fans. Εντοπίσαμε και κάποιες σημαίες άλλων κρατών κάτω από τη σκηνή, όπως συνηθίζεται γενικά στις συναυλίες της μπάντας, όχι όμως όσες στο προηγούμενο live τους στην Αθήνα.
Μία ΈΞτρα έκπληξη έσκασε με την αφήγηση του διάσημου ηθοποιού James Cosmo (Braveheart, Game of Thrones κ.α.). Μουσικός αέρας Σκωτίας και “Sword of the Highlands”, με σχετικά, πάντα επικά, πλάνα στα video walls, τα οποία καθόλη τη διάρκεια του show μαγνήτιζαν.
Ένα σίγουρα διαφορετικό show, όπως μας είχαν υποσχεθεί. Μπορεί να μην είχε τον αδιάκοπο δυναμισμό παλαιότερων εμφανίσεων, αλλά ήταν σίγουρα, once in a life time EXperience. Και το τονίζω, έχοντας παρευρεθεί σε πάρα πολλές συναυλίες…
Τώρα, για το φαινόμενο Eric Adams… Kόντα στα 70 του αποτελεί τρανό παράδειγμα προς μίμηση, προκαλώντας ανατριχίλα με τις φωνητικές του, σχεδόν αναλλοίωτες, φωνητικές του ικανότητες. Πάθος, ένταση, απίστευτες κορώνες, εκπληκτική χροιά… Συνολικά, οι Manowar, με μια διαχρονικά μεστή κι επιβλητική παρουσία του DeMaio, o οποίος, συν τοις άλλοις, ξέρει να γεμίζει τη σκηνή, παράλληλα με τα άλλα δύο μέλη, που δεδομένα επισκιάζονται, αλλά δύσκολα θα συνέβαινε κάτι άλλο, παρόντων Eric και Joey, παρέδωσαν ακόμα μία φορά ΕΞαίσια επικά μεταλλικά μαθήματα, σεμινάριο για το πως να… crush the enemies of metal!
Πλημμυρίσαμε κατά χιλιάδες το φεστιβάλ, σηκώσαμε τις γροθιές μας ψηλά στον αέρα, κάναμε επανειλημμένα το συμβολικό χαιρετισμό των Manowar, ζητωκραυγάσαμε, βρήκαμε ευκαιρία για headbanging, ιδρώσαμε τη φανέλα, χειροκροτήσαμε…
Με την ευχή για πάντα ΕΞοχότερα… Stay true, stay heavy, stay EXcited, stay EXcellent! \m/ \m/
[Y.Γ. Δημοσιογραφικά και λακωνικά να επισημάνω το αν μη τι άλλο ενδιαφέρον πολιτισμικά συναπάντημα, ειδικά στην έξοδο, με τα αποσβολωμένα νέα παιδιά από τα Mad Video -τρομάρα τους- Awards, υπό την κυρίαρχη σκέψη ό,τι στημένου και γελοίου είχαν αντικρύσει κατά τη διάρκεια της επίμαχης… γειτονικής βραδιάς. Με τηλεοπτικά και συναφή σκουπιδάκια δεν ασχολούμουν ποτέ, για να μη λερωθώ από την ξεφτίλα τους κι όσων τα προβάλλουν ποικιλοτρόπως… Απλώς, θα καλούσα τα συγκεκριμένα παιδιά, να παρακολουθήσουν κάποια στιγμή, ασχέτως γούστου & μουσικών προτιμήσεων, και κάτι αυθεντικά ζωντανό κι αληθινό. Έτσι για την αλλαγή, κάτι ανθρώπινο κι όχι κατευθυνόμενο… Peace!]