του μαθηματικού – συγγραφέα
Ευαγγέλου Σπανδάγου
(η συνέχεια από το προηγούμενο: http://exarhiotis.gr/?p=11026)
γ’ Η θέση της γυναίκας κατά τους Ομηρικούς χρόνους
Κατά τους Ομηρικούς χρόνους η γυναίκα έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως, όπως φαίνεται από τα ποιήματα του Ομήρου. Από πολλές απόψεις η θέση της γυναίκας ήταν ισοδύναμη μ’ αυτή του άνδρα. Οι γυναίκες δεν ήταν κλεισμένες στον γυναικωνίτη και έπαιρναν μέρος σε θυσίες, σε εορτές, σε συμπόσια και σε κάθε είδους κοινωνικές εκδηλώσεις. Μολονότι όμως η γυναίκα τότε είχε μεγαλύτερη ελευθερία απ’ ό,τι κατά τους ιστορικούς χρόνους, εν τούτοις δεν είχε το δικαίωμα να αναμειγνύεται σε πολιτικά και διοικητικά θέματα. Η γυναικεία δύναμη παρουσιάζεται στον Όμηρο με πολλούς χαρακτηρισμούς. Την ευφυΐα, την πανουργία, την πονηρία, τη σοφία και τη γοητεία. Ο Μέγας ποιητής υπογραμμίζει τη μεγάλη επίδραση που είχαν οι γυναίκες σύζυγοι στους άνδρες τους.
δ’ Η θέση της γυναίκας στις Πυθαγόρειες Κοινωνίες
Όπως προκύπτει από πολλές μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος φιλόσοφος ο οποίος δέχθηκε γυναίκες ως μαθήτριες στην Σχολή του όπου φοιτούσαν μετά από αυστηρή επιλογή μόνο εκλεκτές φύσεις. Ο μεγάλος Πυθαγόρας ίδρυσε και οργάνωσε στον Κρότωνα ομάδες γυναικών με σκοπό τον προσηλυτισμό στις δοξασίες της Σχολής του και την ειδική εκπαίδευση κατά την οποία έδινε τις απαραίτητες οδηγίες για την εφαρμογή της αρετής και τα καθήκοντα του φύλου τους. Έτσι πλήρως συνειδητοποίησε την ισότητα των δύο φύλων ενώ παράλληλα επινόησε ένα σύστημα εκπαιδεύσεως των γυναικών με το οποίο έκανε τις θηλυκές οπαδούς του όχι μόνο πολύ ικανές σε κάθε οικιακή τους υποχρέωση αλλά επίσης υπέροχες στις φιλοσοφικές φυσικομαθηματικές και φιλολογικές σπουδές. Οι Πυθαγόρειες γυναίκες απέκτησαν μεγάλη φήμη σ’ όλη την έκταση του Ελληνικού κόσμου. Η γυναίκα στις Πυθαγόρειες κοινωνίες αποδείχθηκε ικανή για μεγάλες επιτεύξεις. Ο Πυθαγόρας ουδέποτε αρνήθηκε στις γυναίκες το φως της μυήσεως. Ο αριθμός δε των μαθητριών του ήταν πολύ μεγάλος και επί των ημερών του και μετά τον θάνατό του.
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι τα ταξίδια του Πλάτωνος στη Νότιο Ιταλία, και ειδικά στον Κρότωνα, τον έκαναν ευμενή έναντι των πνευματικών κλίσεων των γυναικών με αποτέλεσμα να θεωρείται από μεταγενέστερους ιστορικούς ως νεωτεριστής και πρόδρομος στον τομέα της ισότητας των δύο φύλων και της κοινής εκπαιδεύσεως.
(συνεχίζεται)