της Εύης Βρέττα
Σήμερα στον πηγαιμό για τη δουλειά, είδα στο πεζοδρόμιο μπροστά από ακατοίκητο που μένουν και σιτίζονται γατούλες κάτι τεράστια κόκκαλα απομεινάρια ενός δύσμοιρου αρνιού που θυσιάστηκε για τις κοιλιές μας το Πάσχα…
Τα πήρα αμέσως όλα και τα πέταξα στα σκουπίδια.. Όχι μόνο επειδή δεν μπορούν να φάνε οι γάτες τις κοκκάλες, ούτε τα σκυλιά δεν ξέρω αν μπορούν, άλλα… Είναι βασικό να καταλάβουμε μια και καλή.. Ότι στις γατοαποικίες βάζουμε μόνο ξηρά τροφή ή κονσέρβα σε πιατάκια που τα πλένουμε τακτικά.. Δεν είναι δυνατόν να πετάτε τα αποφάγια σας στα ζώα, νομίζοντας ότι κάνετε φιλοζωία και καλό σε αυτά…
Ας τα πάρουμε ένα-ένα.. Πρώτον.. Το μαγειρευτό φαγητό είναι ακατάλληλο για τα ζώα λόγω αλατιού και μπαχαρικών που έχει.. Δεύτερον… Τα κόκκαλα που αφήνετε από κοτόπουλο ή από ψάρια καρφώνονται είτε στους ουρανίσκους είτε στο λαιμό των ζώων, με αποτέλεσμα αυτά να πεθαίνουν με θάνατο βασανιστικό, ενώ εσείς γυρνάτε όμορφα σπίτι σας, πιστεύοντας ότι κάνατε το καλό και σήμερα… Τρίτον… Τα αποφάγια σας που πετάτε βρωμίζουν τον τόπο, με αποτέλεσμα να προκαλούν την οργή των γειτόνων, οι οποίοι δεν θέλουν και πολύ ώστε να στραφούν ενάντια στα αδέσποτα….
Επίσης τι «σύμπτωση»… Γιατί τα αποφάγια συνήθως τα συναντάμε σε αποικίες με πληθώρα αστείρωτων ζώων; Γιατί οι αποικίες των στειρωμένων γατιών είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία φροντισμένες και από την άποψη της καθαριότητας και της παροχής της σωστής τροφής; Για πείτε μου… Πώς πιστεύετε πια ότι φροντίζετε τα ζώα, ρίχνοντας τα αποφάγια σας και μη στειρώνοντας τα; Τι καλό θεωρείτε ότι κάνετε σε αυτά; Να σας πω εγώ.. Κανένα και τίποτα… Και μη μου πείτε, μα να τα αφήσω να πεινάσουν; Το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και αποτελεί μέρος μιας αλυσίδας στρεβλών συμπεριφορών..
Ρίχνω τα αποφάγια μου σε δύο γατούλες της γειτονιάς που φυσικά δεν μπαίνω στον κόπο να στειρώσω.. Οι γατούλες γίνονται πολύ γρήγορα 15 και εγώ συνεχίζω να ρίχνω ότι μου περισσέψει… Ακόμα και αν αρχίζουν να ταΐζουν και άλλοι με μία τρίχρωμη ξηρά τροφή εγώ θα πάω να ρίξω τα αποφάγια μου.. Τις βλέπω να πεθαίνουν ή να χάνονται και σκέφτομαι ότι κάποιος τις πήρε και γράφω και κάνα χαρτί να μου τη φέρουν πίσω, γιατί την αγαπώ… Τα μωρά εξαφανίζονται και υποψιάζομαι τον κακό γείτονα και δεν μου περνάει καν από το μυαλό ότι εγώ με τη στάση μου διαιωνίζω μία κατάσταση που περικλείει το θάνατο και τη δυστυχία…
Για αυτό είναι κρίμα εν έτη 2021 να πρέπει να διανύσουμε άλλα 100 χρόνια, για να έχουμε μία σωστή συμπεριφορά προς τα αδέσποτα ζώα.. Γιατί έτσι όπως πάμε δυστυχώς και σε 100 χρόνια ακόμα αδέσποτα θα έχουμε… Γιατί δεν θα κουραστούμε να το πούμε και να το ξαναπούμε.. Μία φροντισμένη γατοαποικία είναι δείγμα πολιτισμού.. Μια φροντισμένη γατοαποικία έχει στειρωμένα, άρα υγιή ζώα τα οποία σιτίζονται με μία μονόχρωμη ξηρά τροφή για στειρωμένα, όμορφα και καθαρά.. Χωρίς να πνίγονται, χωρίς να πεθαίνουν τα ζώα μοναχά…. Μόνο έτσι… Οπότε φίλες και φίλοι, βρείτε άλλο τρόπο να διαχειρίζεστε τα αποφάγια σας… Στα ζώα οφείλουμε σεβασμό, όπως και στους συνανθρώπους μας.