του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Σ’ αυτό το επετειακό φύλλο Οκτωβρίου (http://exarhiotis.gr/?p=10941) για τα τρία χρόνια του Εξαρχειώτη, στο κέντρο του «Κύκλου…» κάθεται ο φίλος Αργύρης Γαλιατσάτος των ΕΞαιρετικών Nightstalker, με αφορμή το νέο τους μουσικό… παιδί, ονόματι “As Above, So Below”.
Με τον Αργύρη και τον Ανδρέα (Λάγιο) έχουμε ήδη πραγματοποιήσει παλαιότερα εκτενή βίντεο-συνέντευξη, εφ’ όλης και ΕΞώλης της ύλης, παράλληλα με ΕΞαίσιες, μοναδικές εκτελέσεις τους (Mr EX Music Show – Nightstalker)! Tώρα, στην κεφαλή των Nightstalker θέτω 9 ερωτήματα, όσα και τα… κεφάλαια του καινούριου album τους, ορμώμενος από τους τίτλους των κομματιών, στα οποία ο Argy απαντά με ΈΞοχο τρόπο, «φωτογραφίζοντας» το φρέσκο καλλιτεχνικό τους πόνημα, που έχει ήδη αποσπάσει θετικότατες κριτικές. Έτοιμοι; Let’s stalk the night! Stay EXcited, stay “EX”!
Πώς βλέπεις τα… πράγματα στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς τη στιγμή που μιλάμε, «τόσο από πάνω, όσο κι από κάτω» (“As Above, So Below”); Τι θα χαρακτήριζες ως… γυμνή φωτιά (Naked Fire);
-Τα πράγματα… Όχι μόνο στη χώρα μας, παντού υπάρχει μια γενικότερη διαταραχή, σε όλο τον πλανήτη και δεν το βλέπω να σταματά άμεσα. Που θα καταλήξει αυτό, κανείς δεν ξέρει. Η… γυμνή φωτιά είναι αυτή που μόλις έχουμε ανακαλύψει και παίζουμε μαζί της.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό, συμπαντικό ζήτημα (Space Matter), το οποίο σε απασχολεί;
-Οι ανθρώπινες σχέσεις, το πιο δύσκολο κομμάτι, που δεν έχουμε καταφέρει να προσεγγίσουμε ακόμα. Σκοτωνόμαστε μεταξύ μας και ψάχνουμε να βρούμε παράλληλα το φάρμακο για τον καρκίνο. Όσον αφορά στο “Space Matter”, έχει να κάνει με το ότι είμαστε όλοι από τα ίδια υλικά, είμαστε ανθρακικές ενώσεις και νερό. Όλα, τα πάντα! Όχι μόνο εδώ, στο Βύρωνα, στην Ελλάδα, στην Ατλαντίδα, παντού! (γέλια)
Ζούμε στην καθημερινότητά μας ώρες… ζόμπι (Zombie Hour);
-Ωωωω! Πάρα πολλές! Με την τηλεόραση, με φάρμακα, με τις δουλειές που κάνουμε, σχεδόν σε όλους τους τομείς. Μας τρώνε το χρόνο, μας κάνουν να μη σκεφτόμαστε. Οι θρησκείες, η πολιτική, ο πόλεμος, τόσα χρόνια πιάνουν όλα αυτά. Από τα πιο παλιά, σταθερά… κόλπα.
Η κομματάρα, κατ’ εμέ, “The Dog That No–one Wanted“, από ποια σκέψη γεννήθηκε;
-Από την απόρριψη γενικά. Από ένα σκύλο, όπως λέει το τραγούδι, μέχρι την προσωπική απόρριψη, όταν αισθάνεσαι πως δεν σε γουστάρει κανένας. Όταν είσαι “on your own”.
Μπαίνοντας βαθύτερα στον ψυχισμό σου (Deeper), έχοντας ήδη βιώσει έντονες στιγμές ως άνθρωπος και μουσικός, τι θα ήθελες ακόμη να κάνεις, έχεις ίσως κάποιο απωθημένο;
-Απωθημένο… Όχι δεν έχω, έχω κάνει πια ειρήνη με τον εαυτό μου, μ’ αρέσει αυτό που κάνω κι αυτό ακριβώς εκφράζει το “Deeper”. Υπάρχουν, μόνο, κάποια πρωινά, που δεν παλεύονται! (γέλια).
Για πάντα «φτιαγμένος» (Forever Stoned) με τι σε αυτή τη ζωή; Τι σε ανεβάζει διαχρονικά;
-Όλα γύρω μας είναι χημικές αντιδράσεις. Άλλες φορές τις λαμβάνεις απ’ έξω κι άλλες τις δημιουργείς μόνος. Από το να παίζεις χαρτιά, τζόγο, στο καζίνο, άλογα, σκυλιά, μέχρι γκόμενες, αλκοόλ, ναρκωτικά, προπό (γέλια)… Ξέρεις! Προσωπικά τη βρίσκω με τη μουσική, τον έρωτα, το χόρτο. Τους καλούς φίλους!
Τι ακριβώς από τους εαυτούς μας ανήκει στους νεκρούς (We Belong To The Dead) και γιατί;
-To παρελθόν! Οι τύψεις, κάτι το οποίο είχες κάνει, δεν σου άρεσε, το ξανασκέφτηκες. Το παρελθόν δεν παίζει κανένα ρόλο, είναι σαν να κουβαλάς ένα τσουβάλι τούβλα. Άμα θες, κουβάλα το… Δεν υπάρχει όμως λόγος.
Το 7ο album σας «ηλεκτρίζει» το κεφάλι μας (Electric Head) με αυθεντική stonerιά, ψυχεδέλεια, old–school στοιχεία, ακόμη και δόσεις κλασικού heavy metal -βλέπε Black Sabbath-, καθώς φυσικά, συνδυαστικά, και με την αναγνωρίσιμη Νιghtstalker… σφραγίδα. Τι συμβαίνει στο δικό σου κεφάλι, όταν το ακούς;
-Ισχύει, στη μουσική δεν υπάρχει κάτι πρωτότυπο πλέον, πατάς αναγκαστικά, θες δε θες, σε ορισμένες βάσεις. Λες, αυτό είναι σαν Sabbath ή σαν κάτι άλλο… Λογικό, γιατί πατάς σε φόρμες, πάνω στις οποίες αυτή η μουσική είναι δομημένη. Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα είδη μουσικής. Απλά, προσπαθείς να το πας λίγο πιο πέρα. Αν κάνεις έστω κι ένα βηματάκι, κάτι έχεις καταφέρει. Κάθε album, κάθε κομμάτι είναι μια ιστορία. Αυτό που μου μένει είναι η μουσική, η ηλεκτρική μουσική που έχω στο κεφάλι μου.
Όταν το μπλε μετατρέπεται σε μαύρο (Blue Turns To Black)… Συμπλήρωσέ μου τη φράση.
-Το μπλε (blue) είναι μια άλλη κατάσταση, μπορεί να είναι λίγο ρομαντική. Να την επιζητάς. Το μαύρο (black) είναι… τέρμα. Χωρίς κανένα feeling. Είναι και μία κάθαρση. Δεν αισθάνεσαι ωραία, δεν αισθάνεσαι άσχημα. Δεν αισθάνεσαι τίποτα και ξεκινάς πάλι από την αρχή.
Αργύρη, μια ευχή σου για τα 3 χρόνια Εξαρχειώτη.
-Να συνεχίσετε αυτό ακριβώς που κάνετε! Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά μη σταματάτε να το κάνετε! Μπράβο, αξίζει τον κόπο! Stay “EX”!
Η παλαιότερη γραπτή συνέντευξή μας με τον Αργύρη και τον Ανδρέα: http://exarhiotis.gr/?p=3686
